1. |
||||
|
Άγιος Αμαρτωλός
μες στο κόσμο βαφτισμένος
και της λογικής ο Ιουδάς
με μπαρούτι φορτωμένος.
Σέρνω πάνω μου ο φτωχός
τάματα, ευχές, γκρεμό
μα έχω μάθει να βαστώ
κι απ'τα αγκάθι βγάζω ανθό.
Τι κι αν σκάω πάνω σε βράχια
δε κοπάζει η λαχτάρα
κι όσο χάνω τόσο βρίσκω
την απάντηση στο γρίφο.
Της καρδιάς σου το αγκάθι
μην το βρίζεις το δικάζεις
γιατί σ'εμαθε της λάσπης
τα άστρα να τα λογαριάζεις.
Άγιος Αμαρτωλός
τ'όνομα κι η υπογραφή μου
κι ορκισμένος να προδίδω
το κορμί για την ψυχή μου.
Να σκαλίζω ουρανό
να ματώνω σαν θνητός
μα να πέφτω στο θεριό
σαν να είμαι αθάνατος.
Τι κι αν σκάω πάνω σε βράχια
δε κοπάζει η λαχτάρα
κι όσο χάνω τόσο βρίσκω
την απάντηση στο γρίφο.
Της καρδιάς σου το αγκάθι
μην το βρίζεις το δικάζεις
γιατί σ'εμαθε της λάσπης
τα άστρα να τα λογαριάζεις.
|
||||
2. |
Ίκαρος / Ikaros
03:52
|
|||
|
Άκουσε,
είναι ανώφελο
το κόσμο αυτόν να τον ορίσεις.
Να 'ρθει στα ίσια η ζυγαριά
κι η βάρκα να μην μπάζει από νερά.
Αν έχεις άντερα λοιπόν,
φτιάξε φτερά απ' ασήμι.
Σαν Ίκαρος να χτυπηθείς,
στον ήλιο σαν αγρίμι.
Όποτε κοίταγα ουρανό,
πάντα χυνόταν ένας ποταμός.
Μ'οσα βαθιά με πόνεσαν,
μα γίνανε εικόνισμα.
Nα μου θυμίζει,
πως η καρδιά αν δεν πονέσει
πως θ'ανθίσει;
Άκουσε,
είναι όνειρο
το θέατρο αυτό που ζούμε.
Είναι μια σκέτη πυρκαγιά
που όσο φουντώνει δίνει απλόχερα.
Αν έχεις την καρδιά λοιπόν
ξέθαψε την αγάπη,
που 'χεις στα στήθια σου βαθιά
και μοίρασ'την στον χάρτη.
Όποτε κοίταγα ουρανό,
πάντα χυνόταν ένας ποταμός.
Μ'οσα βαθιά με πόνεσαν,
μα γίνανε εικόνισμα.
Nα μου θυμίζει,
πως η καρδιά αν δεν πονέσει
πως θ'ανθίσει;
|
||||
3. |
Δίχτυ / Dichti
03:06
|
|||
|
Απ'τα ψηλά κι απάτητα,
βρέθηκα ξαφνικά με μιάς
σ'ενα δωμάτιο φονιά,
τέσσερις τοίχοι πυρκαγιά.
Όσο απλωνόμουνα βαθιά,
μες στη δική σου θάλασσα
τόσο με έπειθες αλλά,
έγινες δίχτυ και έμπλεξα.
Απ'τα ψηλά κι απάτητα,
μες στα βαριά κι ασήκωτα
καρφί μου γύρισε η χαρά
μια χούφτα κάρβουνα καυτά.
Όσο απλωνόμουνα βαθιά,
μες στη δική σου θάλασσα
τόσο με έπειθες αλλά,
έγινες δίχτυ και έμπλεξα.
|
||||
4. |
Ο ξένος / O xenos
04:14
|
|||
|
Ψεύτικος είναι ο ντουνιάς
μα γδέρνει με αλήθεια
και μας κερνάει τόσα στραβά
τι κι αν κοιτάμε ευθεία.
Πας να ορίσεις το γιατί
βρίσκεις μια απάντηση μισή
σ'ολόκληρη θυσία.
Πως να κλείσεις πάλι μάτι,
όταν έρχεται το βράδυ.
Σαν καλός στρατιώτης στέκω
και παραφυλάω ν'αντέξω.
Μα όσα κύματα κι αν στέλνεις
βρε παλιοζωή να ξέρεις.
Στο γκρέμο είμαι μαθημένος
και στο ίσωμα ένας ξένος.
Άδικος είναι ο ντουνιάς
μα κρύβει κι ένα δίκιο
που το πουλάει πολύ ακριβά
οταν ζητάς μερίδιο.
Πας ν'ανασάνεις μια στιγμή
τραβάς την άλλη προσοχή
με 9/8 στροφή.
Πως να κλείσεις πάλι μάτι,
όταν έρχεται το βράδυ.
Σαν καλός στρατιώτης στέκω
και παραφυλάω ν'αντέξω.
Μα όσα κύματα κι αν στέλνεις
βρε παλιοζωή να ξέρεις.
Στο γκρέμο είμαι μαθημένος
και στο ίσωμα ένας ξένος.
|
||||
5. |
||||
|
Αυτή η πλάση που αθώα σε θωρεί,
μα όσο την αγκαλιάζεις γίνεται γυαλί.
Για όσα παλεύεις θα χρωστάς υπομονή.
Θα σε χρεώνει τη χαρά
και πριν πνιγείς μια ευχή.
Και κάθε απάντηση που ψάχνεις στη ζωή,
θα 'ναι κρυμμένη σε μια ερώτηση κεντρί.
Δεν είναι μια η συνταγή για να σωθείς
και στέκουμε όλοι ένοχοι,
με μάτια δικαστή.
Σ'αυτή τη πλάση όλα είναι δυνατά
κι όσα φοβάσαι βγαίνουν πάντα αληθινά
κι όσα μου λέγανε από μικρό παιδί
δεν 'πιάσαν τόπο,
γιατί σ'άλλο τόπο βγήκα.
Κάθε απάντηση που ψάχνεις στη ζωή,
θα 'ναι κρυμμένη σε μια ερώτηση κεντρί.
Δεν είναι μια η συνταγή για να σωθείς
και στέκουμε όλοι ένοχοι,
με μάτια δικαστή.
|
||||
6. |
||||
|
Σαν πυρετός στον ύπνο μου,
απλώθηκες την νύχτα.
Κι όλα τα δώρα σου άφησες
στα μάτια μου για προίκα.
Ότι ακουμπήσω όπου σταθώ
βαθιά σε συλλογιέμαι
κι όλα γυρίσαν πάνω μου
στο πρόσωπο μου πέτρες.
Έλα και πες μου τι μπορώ
μακριά χωρίς εσένα.
Ήτανε θάλασσα βαθιά
κι έγινε πια μια ξέρα.
Το κάθε βήμα δικαστής,
που μ'οδηγάει στην υπερβολή.
Τα ακρά 'γίναν η αρχή
και το μηδέν η ανταμοιβή.
Τα χείλη μας αγκαθωτά,
δίχως δροσιά και σχήμα.
Κάποτε ήτανε ανθοί,
σαν σμίγαν ένα κύμα.
Θάλασσες ηλιοτρόπια μας τύλιγαν στον ύπνο
και έπιναν απ'το αίμα μου
με ήλιο να σε ντύσω.
Έλα και πες μου τι μπορώ
μακριά χωρίς εσένα.
Ήτανε θάλασσα βαθιά
κι έγινε πια μια ξέρα.
Το κάθε βήμα δικαστής,
που μ'οδηγάει στην υπερβολή.
Τα ακρά 'γίναν η αρχή
και το μηδέν η ανταμοιβή.
|
||||
7. |
Διαθήκη / Diathiki
05:29
|
|||
|
Αχ,
ψεύτικε ντουνιά
που κρύβεις τόση αλήθεια μες στα στήθη.
Μεγαλώνω κι απορώ
πως πέρασε γοργά ο καιρός,
παιδί ήμουνα.
Και ζητούσα απ'τη ζωή
τα πάντα κι άλλη μία γη
για προίκα.
Μα έλα όμως τώρα πια
που η καμπούρα δε βαστά.
Φέρτε όργανα βιολιά
και κρασί απ'το καλό
το πιο καλό μας.
Να το πιούμε όλοι μαζί,
να χορέψουμε γιατί
η ζωή δεν προσπερνά,
εμείς περνάμε.
Αχ,
δόλια μου καρδιά
που χόρτασες το γέλιο και το δάκρυ.
Σε φορτώσαν χημικά
με φόβους και κυνηγητά,
λαχάνιασες.
Άντε πες μου κάτι ακόμα
να το γράψω για κανόνα
για όσους ξέχασαν.
Και ν'αφήσω σαν θα φύγω
διαθήκη,
μόνο δίκιο.
|
||||
8. |
||||
|
Σαν περπατώ κατρακυλώ
σαν πέτρα που διψάει
να ξαποστάσει ο ντουνιάς
να γίνει οργή για τ' άδικα.
Ποιος είναι αυτός που μπόρεσε
στο χιόνι να ανθίσει
να βγάλει φύλλα και κλαδιά
κι όλα να τα ζυγίσει.
Πόσο βυθό χρειάστηκες
για να με ταξιδέψεις;
Πόσο νερό απ'τα χέρια μου
ήπιες κι εχω στερέψει;
Mες στης Πανδώρας το κουτί
κλείδωσα τον Θεό μου.
Για να ξορκίσω το κακό
μα έλα που όλα έχουν σκοπό.
Μέσα σε βάρκα γυάλινη
λέω παραμύθι μαύρο
χρώματα πίνω να ξεχνώ
και βλαστημώ σαν άγιος.
Πόσο βυθό χρειάστηκες
για να με ταξιδέψεις;
Πόσο νερό απ'τα χέρια μου
ήπιες κι εχω στερέψει;
|
||||
9. |
||||
|
Έχω ένα νου που σφύζει από φαντάσματα
και σαν το κύμα μου χαϊδεύουνε,
το μέτωπο τα βράδια.
Μοιάζω καράβι χάρτινο, που πλέει στη φωτιά
και τη δροσιά την παίρνω από τα δάκρυα.
Πάντα μεσάνυχτα τρυπάω την καρδιά
κι απ' τον καθρέφτη σε κοιτώ να μου γελάς σπαρακτικά.
Κι όσο βαραίνει η καρδιά
απ' τα πολλά τα μυστικά,
από τις πίκρες, τις χαρές, τα βάσανα.
Τόσο το σώμα που φορώ,
όλο στενεύει και με πνίγει,
ψάχνει να βρει δικαιοσύνη πριν μ' αφήσει.
Άντε ακόμα μια γουλιά,
μια ακόμη ρουφηξιά,
από τα αλκοολικά μου χείλη.
Να δω ξανά τα μάτια κόκκινα,
και σένα απ' το παράθυρο ν' αυτοκτονάς,
μέσα σε άλλη αγκαλιά.
Δεν είναι τίποτα που πρέπει να θυμάμαι,
όλα είναι εδώ και με δικάζουν,
μ' αγαπάνε, με σκορπάνε, με μαζεύουν, με φιλάνε.
|
||||
10. |
||||
|
Σήκωσα χώμα απ’ τη γη σου
να δω τη ρίζα που αναπνέει μέσα στα έγκατα.
Κι ανασηκώθηκαν άνεμοι ακριβοί μες στην αυλή μου.
Μαύρα πουλιά πετάριζαν,
ως στις κορφές και σφάλιζαν
για πάντα τη ψυχή μου.
Τον έρωτα προσκύνησα και τις πληγές του όλες
κι είδα την πιο όμορφη κατάρα να με σώζει.
Να στροβιλίζει το μυαλό σα θαύμα από χιόνι.
Ανθρακωρύχο με κρατάς μες στην ανάσα σου
και με τη γλώσσα σου με παίρνεις,
και με το σάλιο σου με βρέχεις, μάτια μου...
Ανάστησε ξανά βαθιά,
όσα πιστέψαμε νεκρά.
Μελανιασμένα τα βουνά τη θάλασσα ακονίζουν,
και μισοφέγγαρος εγώ, τον ήλιο ν’ αντικρίζω.
Μες στην Εδέμ σαν το παιδί
τρώγοντας απ'το μήλο.
|
||||
Panagiotis Angelopoulos Athens, Greece
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984.Η επαφή του με την μουσική ξεκινάει σε ηλικία 10 χρονών όταν άρχισε να πειραματίζεται μ'ενα
μπαγλαμά δώρο του πατέρα του.Στα εφηβικά του χρόνια ξεκινάει μαθήματα φωνητικής στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών κι αγοράζει την πρώτη του κιθάρα γράφοντας δειλά σκόρπιες μελωδίες και στίχους.Στην πορεία "τρίφτηκε" με πολλών ειδών συγκροτήματα,
και υπήρξε μουσικός του δρόμου για χρόνια.
... more
If you like Panagiotis Angelopoulos, you may also like:
The Water Runs Uphill: Greek Folk Music in NYC, 1921-25
by Sotirios Stasinopoulos
A vibrant collection of early 20th century recordings from gifted Greek folk singer Sotirios Stasinopoulos brim with Hellenic pride.
go to album
Greek Fusion Orchestra Vol.2
by Kyriakos Sfetsas
A lost classic of Greek jazz, this collection of songs threads snakelike melodies through a bubbling cauldron of drums.
go to album
Funeral for Justice
by Mdou Moctar
On the follow-up to 2021's stellar "Afrique Victime," the Tuareg quartet translate political discontent into thrilling, transcendent rock.
go to album
Sadness Sets Me Free
by Gruff Rhys
featured on Bandcamp Radio Jan 16, 2024
go to album
featured on Bandcamp Radio Sep 7, 2023
go to album
Afro Futuristic Dreams
by Idris Ackamoor & The Pyramids
featured on Bandcamp Radio Aug 29, 2023
go to album
featured on Bandcamp Radio Nov 15, 2022
go to album
